Wataha Wilków-Zwyczaje wilków i ciąża

Zwyczaje wilków

Wilki żyją w grupach rodzinnych. Na czele grupy staje para wilków. Wilki łączą się w pary zwykle na całe życie. Para wiodąca (alfa) miewa potomstwo – zwykle co roku. Inne pary w stadzie zwykle nie posiadają potomstwa (choć i to się zdarza).

Okres ciąży

Ciąża trwa 60 – 65 dni. Wadery rodzą (szczenią się) w norach, wykrotach lub na ziemi, w dobrze osłoniętych legowiskach.

Typowa liczba potomstwa w jednym miocie

W jednym miocie zwykle rodzi się od 4 do 7 wilcząt, ale zdarzają się mioty liczące do 12 szczeniąt.

Młode rodzą się ślepe i wymagają utrzymywania stałej temperatury otoczenia. Wilki otwierają oczy po 12 – 15 dniach. W pierwszym okresie życia matka karmi je własnym mlekiem, nie opuszczając w tym czasie legowiska. Zaopatrzeniem rodziny w pokarm zajmuje się samiec. Później młode karmione są przez całe stado wstępnie przeżutym i nadtrawionym pokarmem. W ciągu kilku pierwszych miesięcy następuje najszybszy rozwój masy ciała. Młode zaczynają polować z rodzicami po zmianie uzębienia. Śmiertelność podczas pierwszego roku życia wynosi od 50 do 85%.

Jak długo potomstwo żyje z rodzicami ?

Wilki żyją w grupach rodzinnych, które są określane mianem watah. Tworzą one jedną z najbardziej zorganizowanych i trwałych struktur rodzinnych spośród kręgowców. Grupy rodzinne charakteryzują się silną strukturą dominacji. W skład tej grupy wchodzą:

* Samiec i samica Alfa -Jest to jedyna para rozmnażająca się w całej grupie. Stoi najwyżej w hierarchii i zarządza stadem.
* Samiec beta -Stoi w hierarchii poniżej pary alfa.
* Szczenięta -Urodzone w ostatnim miocie.
* Osobniki podporządkowane: -Potomstwo pary alfa z poprzednich lat.
* Omega -osobnik, który jest odtrącany i często atakowany przez innych członków grupy.

Struktura dominacji istnieje oddzielnie dla samic i samców. Wśród szczeniąt też wykształca się podobna hierarchia. Osobniki, które nie potrafią żyć w stadzie (silne, zbyt słabe, konkurujące z przywódcą stada) odchodzą, aby utworzyć nową grupę lub żyć samotnie. Wilki najczęściej łączą się w pary na całe życie i są bardzo przywiązane do swojej watahy. Razem polują, pomagają sobie i przekazują różne informacje np. za pomocą wycia. Oprócz wycia wilki porozumiewają się za pomocą innych odgłosów oraz gestów (np. pozycje ogona). Znaczą one swój teren przy pomocy moczu i odchodów. Daje to informacje innym grupom, na jaki teren nie należy wchodzić (informacje te daje także wycie). Młode wilki uczą się w swoich grupach metod polowania, zasad współżycia z innymi członkami, ustalania swojej pozycji w hierarchii i.t.d. Dlatego niemożliwe jest wykształcenie się w pełni dojrzałego umiejącego żyć w środowisku naturalnym osobnika bez obecności grupy rodzinnej.