Wataha Wilków-Odżywianie

Odżywianie

Wilk odżywia się przede wszystkim zwierzętami, od najmniejszych (myszy, ptaki, gady) do największych (jelenie, łosie). W ten sposób reguluje liczebność dużej dzikiej zwierzyny i przyczynia się do zachowania równowagi między gatunkami. Obecnie wiadomo, ze w lasach Europy, w których wilk już prawie nie występuje, jest zbyt wiele jeleni niszczących młode pędy. Wilk potrafi również przez kilka dni nic nie jeść, a niekiedy do życia wystarczają mu jagody i grzyby.

Wilki zamieszkują tereny leśne, bagienne, górskie i pustynne. Każda wilcza wataha obiera jakiś fragment przestrzeni za swój i tam zdobywa pożywienie. W najmniej dostępnych miejscach swojego rewiru, wilcza rodzina ma swoje legowisko, do którego samiec przynosi jedzeni, w okresie opieki nad kolejnym miotem. Dorosły wilk potrzebuje dziennej racji żywności, w postaci ponad jednego kilograma mięsa, kości i skór. Wilki żyjące w warunkach naturalnych zjadają przeważnie niewielkie zwierzęta, takie jak zające ptaki, borsuki czy gryzonie. Równie chętnie zjada duże leśne zwierzęta, takie jak sarny, jelenie czy łosie. Po długotrwałym okresie głodu, dorosły wilk jest w stanie zjeść jednorazowo około dziesięciu kilogramów mięsa. Na deser zjada głównie owoce i runo leśne. Wilki mają zdolność adaptacji swoich nawyków pokarmowych do tego, co jest aktualnie dostępne, na danym terenie. Wilki bardzo rzadko polują na zdrowe osobniki. Zazwyczaj ich ofiarą padają zwierzęta chore i osłabione. W ten sposób wilki dokonują naturalnej selekcji w środowisku przyrodniczym. Wilki oczyszczają też środowisko z ciał nieżywych zwierząt. Zdarza się, że atakują zdrowe zwierzęta, ale kończy się to często rezygnacją ze zdobyczy lub własnymi obrażeniami. Ze względu na tryb życia – ciągłe przemieszczanie się – wilki mają duże zapotrzebowanie energetyczne, dlatego istotę ich diety stanowi mięso.

Wilki z natury żywią się mięsem upolowanych przez siebie zwierząt. Wilcze stada wypracowały sobie skomplikowany, ścisły i konsekwentny system zdobywania pokarmu. Zwierzęta te polują na ogół w parach lub całymi stadami. Wilcze polowania rozpoczynają się wieczorem i trwają czasami do białego rana. W pierwszym etapie polowania, biorą udział wilki zwane tropicielami. Ich zadanie polega na wykryciu, gdzie znajduje się zdobycz i powiadomieniu o tym całego stada. W tym momencie do akcji wkracza grupa wilków, zwanych naganiaczami. Do ich obowiązków należy rozgonienie stada zwierząt, w którym tropiciele wypatrzyły ofiarę. Kolejnym krokiem jest otoczenie ofiary przez kilku naganiaczy i skierowanie jej tak, by zaczęła biec w kierunku czekającej watahy. Gdy zwierze opadnie z sił, wilcze stado staje mu na drodze i atakuje je.
http://youtu.be/2jXxtQRy47A

Wilcza uczta też ma swój porządek. Najpierw najada się dominująca para alfa, a reszta towarzystwa, grzecznie czeka na moment, w którym będzie mogła rozpocząć jedzenie. Głodny wilk zadowoli się wszystkim tym, co w danym rejonie, nadaje się do upolowania i do zjedzenia. Wilki łowią zarówno bardzo małe zwierzęta, zwierzęta średniej wielkości, jak i bardzo duże zwierzęta kopytne. Wilk ma bardzo bystry wzrok i bez trudy wypatruje małe gryzonie takie jak myszy. Małe zwierzęta jak gryzonie i zające wilk zabija uderzając i zgniatając je swoimi silnymi łapami. Zwierzę przygniecione do ziemi, po prostu przestaje oddychać. Nieco większe osobniki takie jak sarny wilki zabijają jednym celnym ugryzieniem w okolicę gardła. Stado wilków potrafi zabić nawet bizona. W tym celu dopada go ze wszystkich stron, powala na ziemię i rozrywa jeszcze żyjące zwierzę na kawałki.

Podobnie jak udomowiony pies, wilk dobrze znosi głód. Dorosły wilk może przeżyć od dwóch do trzech tygodni, nie jedząc nic. Zdarza się, że wilcze stada atakują zwierzęta hodowlane będące własnością ludzi. Obiektywnie rzecz biorąc, sytuacje takie nie zdarzają się zbyt często. Wilki z natury wolą unikać ludzi, ich zagród i zabudowań. Stada wilków porywają owce, bydło i konie, jeśli w okolicy nie ma możliwości upolowania czegokolwiek innego. Na skutek braku zwierzyny łownej, wilki mogą nabrać nawyku polowania na łatwą zdobycz, jaką są zwierzęta hodowlane. Aby powstrzymać to zjawisko właściciele trzód stosują specjalne ogrodzenia, druty z napięciem elektrycznym oraz używają psów strażniczych. Badania pokazują, że zabijanie wilków pogarsza całą sprawę. Przetrzebione stado traci bowiem swoją zdolność grupowego polowania na dzikie zwierzęta i jeszcze częściej sięga po zwierzęta w zagrodach. Na przestrzeni stuleci odnotowano też kilkadziesiąt przypadków ataków wilków na ludzi. Te sporadyczne przypadki zdarzają się głównie tam, gdzie grasują wilki zarażone wścieklizną. Wilk atakuje ludzi w przypadku gdy jego relacje z nimi zostają zaburzone. Jeśli człowiek zajmie teren, który wilki uznały wcześniej za swój i na nim polowały, może się zdarzyć, że wilki uznają człowieka, za kolejną ofiarę do upolowania. Wilki, atakując ludzi, stosują te same zasady co w przypadku zwierząt. Jak wiadomo wilki atakują głównie chore i słabe zwierzęta. Ta zasada znalazła swoje odzwierciedlenie w fakcie, że wilki polując na ludzi, atakowały głównie dzieci.

Wilk jest drapieżnikiem i do swojego życia potrzebuje średnio ok. 1,3 kg mięsa (wraz z kośćmi i skórą) dziennie.